Looklet diye bir şey varmış.

Hiçbir zaman moda delisi biri olmamışımdır ama söz konusu kıyafet ise çoğu dişi gibi benim de ayrı bir ilgim olduğu inkar edilemez bir gerçek. Ama hiçbir zaman moda diye vitrinde her gördüğünü giyen, beğenen biri de olamadım. Mesela küçükken her gördüğü Barbie bebeğe sahip olmak isteyen kızlardan değidim. Bir tane isterdim, alırdım onu. Sonra özenle kıyafetini çıkartır ve evde bulup bulabileceğim her türlü kumaş, kurdale gibi malzemelerden, önce çizip sonra dikerek hayalimde canlandırdığım kıyafetleri yaratır ve elimde manken olarak kullandığım bebeğime giydirirdim. Aynı şekilde, gazetelerin verdiği karton bebeklere de benzer taktiği uygulardım. İlk başlarda gazetelerin verdiği bebekleri alıp üzerlerine kendim kıyafet çizip keserdim. Daha sonraysa gazetelerin verdiği bebekleri de beğenmeyip kendi karton bebeklerimi yapmaya başladım. Gerçi o dönemlerde her türlü oyuncağımı kendim yapıyordum. Kartondan evler, kendi yaptığım Şans Yolu ve Çarkıfelek oyunu bunlardan hatırladıklarım. Neyse lafı fazla uzatmayayım, bütün bunları kendim yaparken oyunlardaki ya da bebeklerdeki her türlü ayrıntıya kendim karar veriyor olmam, aldığım zevkin en büyük nedeniydi belki de. Ne yazık ki kıyafet söz konusu olduğunda ve gerçek hayata döndüğümüzde her istediğimiz modeli bulmak, almak, giymek pek kolay olmuyor. Belki de bu yüzden bu oyunlar, bebekler bu kadar ilgimizi çekiyor. Bu gün ben de, var olan parçalarla bize kıyafet kombinasyonu imkanı sağlayan çok güzel bir site buldum. Çocuk oyun sitelerinde çokça vardır böyle oyunlar, yok şunu giydir, yok bunu süsle diye. Ama bu sitedeki modellerin ve elbette kıyafetlerin gerçekçiliği, yarattığınız sonuçtan oldukça tatmin olmanızı sağlıyor. Gördüğüm kadarıyla Hey Girl yaş grubu kızların akın ettiği bir yer olsa da, orada kimlerin olduğundan çok benim orada neler yaptığım önemli olduğundan bu durumun çok da umurumda olduğunu sanmıyorum. Buraya üye olduğunuzda yaptığınız kombinasyonlar diğer üyeler tarafından beğenilip oylanabiliyor ve diğer pek çok platformdaki takip mantığı burada da var. Günüm çok da dolu geçmezken, Facebook'da bir arkadaşımın yaptığı güzel kombinasyonu görerek tanıştığım bu site beni epeyce bir oyaladı, iyi de oldu. Siz de o çocukluğumuzun bir döneminde elimizden düşmeyen karton bebekleri benim gibi özlediyseniz mutlaka bir göz atmalısın. Kıyafetlerin ve aksesuarların gerçek tasarımcıların gerçek modellerinden oluştuğunu size söylememin de bu sitenin dikkatinizi çekmesinde epey bir faydası olur sanıyorum ki. :) Aaa sitenin adını söylemedim mi yoksa? Buyurun buradan girin o zamansa: http://looklet.com

Bu da benim ilk Looklet deneyimim. Gerçekten bu modelin üzerindeki her bir parçaya sahip olmak istiyorum. Güzel hatunun saç ve göz rengi de dahil olmak üzere.

Bu eğlenceli siteyle tanışmama vesile olan sevgili M.Y'ye teşekkürlerimi sunuyor, herkese dolu dolu geçecek renkli günler diliyorum.
Mutlu kalın.

"Aşk Tesadüfleri Sever"

"Bence "Aşk Tesadüfleri Sever" filmine sevgilisi olanlar gitmemeli. Hayatı boyunca biri tarafından gerçekten bir aşkla sevilmediği ya da hiç gerçekten aşık olmadığı gerçeklerinden biriyle belki de ikisiyle birden yüzleşebilecek kadar güçlü değilken çoğunuz(çoğumuz), hayatında biri olanlar için bu zorluğun iki katına çıkma ihtimali var. Filmi sevmeyenlere saygım sonsuz ama ben daha güzel bir aşk filmi izlememiştim."
Dün akşam "Aşk Tesadüfleri Sever"i izledikten sonra aynen böyle yazmıştım facebooka. Bir şey yazmalıydım çünkü, içimde dışarı atmadan kurtulamayacağım büyüklükte bir duygu yoğunluğu vardı. Film şöyle güzeldi böyle güzeldi demek anlamsız ve yersiz olacaktı. O yüzden filmin benim üzerimde bıraktığı en derin etkiyi paylaşmak istedim. Çünkü sevgilisi olan , uzun yıllardır bir ilişkisi olan, ömrünün çoğunu aynı insanla evli geçiren çok kişi var ama hepsinde var mı AŞK? Yıllarca uyandığında yanında aynı insanı görüp ve her sabah o insana dokunduğunda kalbi aşkla çarpabilen, sadece yanında o olduğu için bile mutlu olabilen, tüm egolarından sıyrılıp sıkmadan, karışmadan, onun varlığının her zerresine saygı duyabilen kaç insan var ki? Hep beğenildik, birilerinin sevgilisi olmamız istendi de kaçı bize böyle aşıktı? Gerçekten de artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak eminim. Aşk; hayatımdaki çoğu insanın bana kanıtlamaya çalıştığı gibi sıradan bir heyecan, gelip geçici bir heves, uzun yıllar değil sadece bir süre devam eden, fazla abartılan bir duygu değil. İşte tam kendi masalsı aşk inancımdan bile şüphe duymaya başladığım zamanda imdadıma yetişti bu film. Ona sadece film demek de çok eksik kalıyor ki ben dünden beri, durup dururken oradaki sahneleri düşünüp sanki gerçeklermişçesine etkilenip hiç sebep yokken gözlerimden damlalar süzülürken buluyorum kendimi. Pencereden süzülen güneşe önce gülümseyip sonra ağlıyorum. Aşk gerçekten var ve o öyle yüce bir duygu ki bazılarının küçük hayatları, dar bakışlarının içine dahil olup kendini gösteremeyecek kadar büyük kalıyor çoğu zaman. Ama ben bu filmi izlerken onu gördüm; daha önce hiç görmediğim, hiç anlatılmadığı kadar güzel bir şekilde hem de. "Zaferlerim"in çaldığı o karanlık sahnede, adamın canı yana yana kucağında taşıdığı o kadına hissettiğinin aşk olduğunu anladım. Redd, "Nefes bile almadan seviyorum seni" diye söylerken de aşk vardı. Müzikleriyle de kalbimin tam ortasından vurdu beni, bu kadarını gerçekten beklememiştim. Yıllar önce dolaylı yoldan myspace sayesinde, daha albümleri bile çıkmadan şarkılarını dinleyip sevdiğim Ankaralı grup TNK'yi de bu filmde görüp dinlemek ayrı bir anlamlıydı benim için.

Çoğu insanın sandığı üzre asla bir "Issız Adam" vakası da değil bu yaşanan duygu yoğunluğu, ya da film kesinlikle "Cesaretin var mı aşka?" ile kıyaslanmamalı, çünkü gerçekten alakası bile yok. Ben, aşkın daha güzel anlatıldığı böyle bir film daha izlemedim. Titanic vardı küçüklüğümden beri "AŞK" denince aklıma gelip acıtan ve yeri çok ayrı olan ama bu filmdeki "AŞK"ı izledikten sonra hepsi o kadar anlamsız kalıyor ki. Öyle vıcık vıcık aşk filmlerinden de değil. Mum ışığında yenen yemekler, romantik müzik eşliğinde dans eden bir çift gibi şeyler görmeyeceksiniz asla ama öyle bir vuracak ki sizi. İnsan düşünüyor, yok mu gerçekten böyle bir aşk yaşayan? Ya da yaşatan? Var elbette? Yaşandı mı da böyle olmalı zaten aşk. Böyle büyük olmalı, böyle sınırsız, kutsal... Yaşanmayacaksa da kandırmamalı kimse birbirini; gerçekten aşık olmadan hemenecik alışıp birbirine, alıştığı düzenden vazgeçmemek adına korkakça yıllar yılı beraber olup zehir etmemeli kimse kimsenin hayatını. Aşk bu, senine aynı olanla ya da en iyi anlaştığınla yaşadığın ilişki değil ki bu. Belki de senden çok farklı olanla ama farklılıklarına bile, seni sen yapan her şeyle birlikte en çok saygı duyan,hayran olabilenle ve hatta ne yaptığınla ilgili hiçbir fikri olmasa bile sırf sen yapıyorsun diye onu sevebilenle arandaki mucizevi duygu değil mi aşk? Kesinlikle ikna etmeye çalışmayın beni yok öyle bir dünya, yok öyle bir erkek-kadın, yok öyle bir aşk falan diye. Hiçbirinize inanmıyorum, boşuna uğraşmayın! Ben yaşam enerjimi "AŞK"tan ve güzelliklerden alıyorum. Sokakta kıvrılıp uyuyan kediye, gökyüzünde parlayan güneşe, o yerdeki gökteki pırıl pırıl maviye, capcanlı her renge, lezzetli bir yemeğe, sıcacık bir gülümsemeye, güzel olan her şeye aşığım ben. Onları her gördüğümde kocaman gülümseyip selam verip mutlulukla devam ediyorum yoluma. Yaşadığı hayatın değerini bilemeyip, olur olmaz şeyleri kendine dert edip, hep bardağın yarısındaki boş kısmı gören, kendi hiçbir çıkarı olmadan sadece başka birini mutlu etmek için bile hayatında tek bir şey yapmayan insanlar anlatmasın hayatı bana, çünkü onların yaşadığı hayat değil, kendi kafeslerinde, anahtarı avuçlarında yaşıyorlar haberleri bile yok. O yüzden ben "AŞK"ı da, ona inananı da çok seviyorum. O yüzden bu filmi çok ama çok sevdim.

Sadece aşk mı peki bu filmi güzel kılan? Elbette hayır? Başrolünden en yan rolüne kadar herkes öyle hakkını vererek oynamış ki rolünü, izlerken sinema salonunda olduğumu unuttuğum çok oldu. Türk Filmlerini izlemeyi hatta izlemek için sinemaya gitmeyi genellikle tercih etmeyen biri olarak bu filme daha en az bir 3-4 kere gideceğim diyebilirim.

Bahsedecek çok şeyim var ama fonda filmin müzikleri çalarken dalıp dalıp gidiyorum, kafam dağılıyor, kelimeleri toparlayamıyorum. En iyisi siz gidin izleyin, pişman olmazsınız. Benim gibi aşka aşık olmasanız da gidin, size gösterdikleri duygulara inanmasanız da onlar güzel şeyler, kalbiniz varsa eğer ona dokunup size güzel şeyler hissettrimesi lazım. Hissettirmiyorsa da boş verin zorlamayın, Kurtlar Vadisi'ne bir bilet alın, keyfini çıkarın.

Dediğim gibi artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. 3 günlük dünya, mutlu olmak için değil de ne için yaşıyoruz ki? Aşk o kadar güzelse benim olsun, değilse de kim isterse onun. Ben mutlu olamayacaksam, kelebekler gibi rengarenk kanatlarımı çırpıp uçamayacaksam göklere, uçuramayacaksam ne anlamı var ki hayatın?

Aşkla dolu mutlu günler diliyorum.

2 Ters 1 Düz

Bilenler bilir; örgüde lastik deyince akla gelir "2 ters 1 düz". Benim yazı sebebimse, uyumadan önce alışveriş sitelerine göz atarken karşılaştığım bu addaki markanın enfes ürünleri. Oldum olası severim zaten örgüyü, yünlü, yumoş yumoş şeyleri. Ruhum kedi ne yapayım, bir yumak bulsam da oynasam mantığıyla yaşıyorum. Kışın en soğuk anlarında yardımıma koşan, kolları çekiştirmekten uzatılmış, sıcacık tutan balıkçı yaka bir kazağım hep olmuştur. Çoğu insanın aksine ben severim kazak giymeyi. çünkü sıcağı severim; küçük olup kazağımın içinde sıcacık ve güvende kalayım isterim hep. "1 Ters 1 Düz" de benim gibi zaten kazaksever olan bir insanı daha da uçlara taşıyıp kazak aşığı biri haline getirmek için yaratılmış adeta. Genel olarak çoğunluğu el emeği ve ürün yelpazesi sadece kazaklarla sınırlı değil. Aksesuarlar, elbiseler, etekler. Her biri öyle kendine has, öyle güzel ki... Gerçekten de onlara karşı içimde deli gibi yanıp tutuşan bir sahip olma isteği var, lakin fiyatları öyle bir anda hoppidi gidip satın alalım diyebileceğimiz cinsten değil. Mesela içlerinde en beğendiğim bu muhteşem ötesi kırmızı balıklı kazak 265 TL.


Örgü örmeyeli de 2 sene kadar oldu, bunlardan birine sahip olana kadar kendim yapmayı denesem mi acep? :)
Bir de bu sevimli atkı tam benlik. Boynumu hiç boş bırakamam, hem orada böyle şirin bir kedinin durması da daha bir güzel olurdu. :)

Beğendiğim birkaç modeli daha paylaşmadan rahat edemeyeceğim galiba.

Kalbiniz de elleriniz de hep sıcacık olsun, mutlu kalın. :)

Katie Melua ile akşam terapisi

Bu akşam için çok başka planlarım vardı aslında. Çok değerli güzel hatunları evime atıp hep beraber eğlencenin, muhabbetin, yiyip içmenin, trivial pursuitin, tabunun, karşı cinsin kulaklarını çın çın çınlatmanın dibine vuracaktık. Ama rahatsızlanan abim ve Pnar ablanın kalmak üzere sıcak yuvamıza gelmeleri nedeniyle bu akşamki bu güzel planımızı yakın bir tarihe ertelenmek zorunda kaldık. E plan ertelenince de benim uyanır uyanmaz odamı toplama, çıkıp alışveriş yapma planlarım için hevesim kaçmış bulundu, bütün günü evde pijamalarla geçirmiş bulundum. Ama canım dizilerim "Lie to me" ve "Fringe" sayesinde durgun halime ara ara dur diyebilim. Yerleri çok ayrı bende. Hiç dışarıya çıkmadan geçirdiğim bu miskin günüme renk katan bir başka etkenden bahsetmek için de bir kaç satır bir şey yazmak geldi içimden.

Katie Melua, 1984 Gürcistan doğumlu ama daha sonra İngiliz vatandaşlığına geçen, yumuşacık sesli, şarkılarını bıkmadan, her modda dinleyebildiğim yetenek insanı. Sesini çok geç dinleme fırsatım oldu, ama tüm albümlerini baştan sona çokça dinleyerek bu geç kalmışlığımı biraz olsun telafi etmişimdir diye umuyorum. Bu akşam da dizi seansı bitip bir şeyler çizerken fonda o çalsın istedim. Bu sefer daha bir başka dinledim şarkılarını. Sözlere, teker teker enstrumanlara, nüanslara daha bir dikkat kesildim ve bir kez daha çok sevdim. Sesinde dinlendiren bir şeyler var. Dinlerken sanki kulağınıza eğilmiş doğrudan size söylüyormuşçasına etkisi altına alıyor insanı. Ayrıca pek çok yetenekli şarkıcının aksine sadece yeteneğini göstermek için söylemiyor şarkıyı, öylesine hisli, öylesine yaşıyor ki söylerken, bir süre sonra onu fonda dinleyemez oluyorsunuz. Çünkü o, sesiyle üzerinizde hipnoz etkisi yaratıp, çoktan tüm dikkatinizi üzerine çekmiş oluyor, yani fazlasıyla ön plana çıkıyor. Açıkçası bunu fazlasıyla da hak ediyor. Eğer kendisini daha önce dinlemediyseniz, şiddetle tavsiye edilir. Sanıyorum ki pek pişman olan olmaz.

Biraz şarkılarından bahsedecek olursak mesela bir Cure şarkısı olan "Just like heaven"ı, benim için orjinalinden daha sevilesi halde yorumlamış kendisi. Hangi videosunu paylaşsam karar veremedim, abartısız her biri öyle güzel ki. Şarkıları gibi klipleri de izlenilesi. En sevdiğim şarkıları şimdi aklıma gelenlerden "Spider's Web", "Piece by piece", "Nine Million Bicycles", "Shy Boy" ve "I cried for you" olmakla birlikte abartmamak adına sadece bir klibini paylaşmayı yeterli buluyorum. Beğenen olursa zaten çağımız internet mucizesi sayesinde diğerlerini de bulmak kolay :)


NOT: Bir de Cemre ponpondan aldığım tarifle yaptığım tarçınlı minik kurabiyeler çok leziz oldu.( Seninkiler kadar güzel olmasa da Cemre:) ) Yapınca resmini koyacağım demiştim, unuttum sanmayın. Bu gün geleceksiniz diye size yapmıştım oysa ki :( Ve son paragrafı yazarken tabağa dizdiğim kurabiyeler artık yok, bu gün yaklaşık 25 tane yemiş olduğumu düşünürsek... Neyse ki metabolizmam hala hızlı çalışıyor :)

Hepinize renkli, tatlı bir hafta sonu diliyorum. Müzikle kalın, mutlu kalın :)

Bye Bye Türkçe!

Yazımın başlığını Prof. Dr. Oktay Sinanoğlu'nun aynı isimli kitabından aldım. Uzun zamandır yazmayı planlıyordum bu yazıyı, çünkü uzun yıllardır Tükçenin gidişatını derin bir üzüntü ve sinirle seyredip olanları hazmedemiyorum. Bu yüzden de bir şeyler yazmak istedim.
Öncelikle üniversitelerdeki İngilizce eğitimlerin, özel okullardaki ağırlıklı yabancı dil derslerinin, hepsinin bir hikaye olduğu ve insanların her şeyden önce kendi ana dillerini en iyi şekilde bilmeleri gerektiği gerçeği ne zaman fark edilecek merak ediyorum. Bahsettiğim şey de atla deve değil, ağzımızdan çıkan ilk sözcüklerden beri konuştuğumuz, çok basit bir alfabeye sahip dilin kurallarını doğru şeklini öğrenmek. Bunu bile yapmaktan aciziz işte; benim 650 kişilik facebook listeme bile en fazla 150 kişi vardır bu bilince sahip(Ondan bile şüpheliyim). Peki nasıl bu hale geldik? Küçükken hepimiz yaptık bu hataları, moda sandık "v" yerine "w" yazmayı, "k" yerine "q" yazınca daha havalı olacağız sandık, tek harfle "ş" yazmak yerine "sh" yazarak ne amaçladık onu bilmiyorum ama sonuç olarak cahilliğimizden, küçüklüğümüzden bu hataları çoğumuz yaptık. Ama artık o küçük orta okullu liseli çocuklar değiliz ve taşıdığımız "üniversiteli öğrenci" statüsüne hiç mi hiç yakışmıyor bu bilinçsizlikler. Yakın arkadaş çevremde bile Türkçe bir kelimeyi yazmak için "w" kullanan ve belli edemesem de bu davranışlarına sinir olduğum o kadar çok kişi var ki, umarım bu yazıyı okuyup belki birazcık da olsa silkelenip yaptıkları amaçsız şeyden vazgeçerler. Bu furya cep telefonlarının küçük yaşta hepimizin eline düştüğü dönemlerde başladı aslında, şimdiki gibi mesaj paketleri yoktu o zamanlar. Mesaj atınca da epey bir kontörümüz gidiyordu o yüzden anlatmak istediğimizi kelimelerin sesli harflerini yazmadan anlatır, bir mesaj boyutunu aşmamaya çalışırdık. Ortaya da şöyle komik şeyler çıkardı; "Sni ck sewiorm,optm cnm grsrz by". Gördüğünüz gibi epey bir malzemeden çalardık ama yazılan İngilizce harfleri saymazsak kısaltmak için, harçlıklarımızla aldığımız değerli kontörlerimizin bitmemesi gibi bir amacımız vardı en azından. E iyi de şimdi herkesin 5000 tane mesaj hakkı var, o zaman "Ne bu kısaltma çabası, nereye ne yetiştiriyorsun, o harflerin hepsini adam gibi yazsan ölür müsün be kardeşim?" diye sormazlar mı adama? Ben soruyorum da çoğu zaman karşımdaki insanın bunu algılayacak olgunluğa erişmediğinin farkında olduğumdan içimden sorup sessiz sessiz bağırıyorum zihniyetine. Mesajlarda durum böyle de internet ortamında tüm harfleri yazanların bile durumu vahim. En en sinir olduğum şeyi bıkmadan usanmadan yapıyorlar, yapıyorsunuz; HANGİ "DE", HANGİ "Kİ" AYRI YAZILIR 10 KÜSÜR SENEDİR NASIL ÖĞRENEMEDİNİZ ARKADAŞ! Hiç mi utanmıyorsunuz üniversiteye gelip, şakır şakır İngilizce konuşup biraz argo olacak ama kazık kadar olmuş halinizle kendi ana dilinizin çok basit kurallarını ilkokuldan beri öğrenenemiş olmaktan? Hiç mi umrunuzda değil? Ağır olacak belki ama isterse yükseldikçe yükselsin kariyeri, bilsin 5-6 yabancı dili, kendi ana dilini bilmiyorsa bir insan asla hak etmiyordur sahip olduğu yüksek mertebeyi. Üstelik bu öyle matematik gibi anlamıyorum yeteneğim yok kafam basmıyor gibi bahanelerle kaçabileceğiniz bir alan değil, konuşmayı biliyorsan hatta bazen susmayı bile bilmeden, kuralını da bilmen gerekmez mi? Yine de hiçbir şey için geç değildir, benim haddime değil bunları öğretmek elbette ama bu yazıyı okuyup beynini kullanmadan sadece kızıp saldırmak yerine, gerçekten hayatını ve yaşama amacını sorgulayan insanlar da olur da her şeyden önce kendilerine olan saygılarıyla belki varsa bir eksikleri bir yerinden tutup düzeltirler diyerekten faydalı olabileceğine inandığım bilgileri sizlerle paylaşmak istiyorum.

-ki eki ve ki bağlacı:
* "-ki", sıfat yapan ve zamir yapan ek görevinde olduğunda bitişik yazılır
"Seninki benimkinden daha güzel." (Bu cümlede -ki, zamir yapan ektir, bunu anlamanın pratik bir yöntemi de -ki ekinden sonra -ler çoğul ekini getirdiğimizde cümlenin anlamının bozulmamasıdır. "Seninkiler benimkilerden daha güzel." )
"Dolaptaki meyveler bozulmuş." (Bu cümlede -ki, sıfat yapan ektir, eklendiği kelimeye "hangi" sorusunu yönelterek ayırt edebiliriz. Ayrıca eklendiği kelimeyle sonrasındaki kelime arasında sıfat tamlaması kurar.)

* "ki", cümlede bağlaç görevindeyse daima ayrı yazılır. Ek olan "ki"lerden ayırmak için cümleden çıkartıp, cümlenin anlamında bozulma olup olmadığına bakabiliriz. Bağlaç görevindeyse cümlenin yapısında bir daralma olsa bile anlamı bozulmaz.
"Farzet ki ölümden sonra hayat var." ("ki"yi çıkardığımızda cümlenin anlamı değişmiyor.)
"Sen ki hayatımdaki en değerli varlıksın."
"Şimdi anlıyorum ki, hayat bir oyundan ibaretmiş"
ÖNEMLİ!: Mademki,halbuki,oysaki,çünkü,sanki… sözcüklerindeki ‘ki’ ler bağlaç olmasına rağmen kalıplaştığı için bitişik yazılır.

~ "de" ya bağlaçtır ya da bulunma durum ekidir.(Hani şu -i,-e,-de,-den grubundan, hatırladınız mı?)

Bağlaç olan de ayrı yazılır ve "ki"de olduğu gibi cümleden çıkartıldığında cümlenin anlamında bozulma olmaz.
"Partiye o da gelecek mi?" ("Partiye o gelecek mi?" desek de temel olarak anlam aynı, bozulma olmaz.)
ÖNEMLİ!: Bu bağlacın sadece "de,da" halleri vardır, kendi kendinize kelime uydurup "te, ta" yazıp komik duruma düşmeyin. Bu bir ek değil sözcüktür, siz hiç "te, ta" diye sözcükler gördünüz mü?

Bulunma durum eki olan -de cümleye bitişik yazılır. Eklendiği sözcüğün son gecesindeki ünlü ve ünsüz özelliklerine göre "-de, -da, -te, -ta" biçimlerinden hangisi uygunsa o şekilde yazılır.
"Evde unuttuğum kitaplarımı getirebilir misin?" (Bu cümleden "de" çıkartıldığını "Ev unuttuğum kitaplarımı getirebilir misin?" gibi anlamsız bir cümle oluşuyor, dolayısıyla "-de", bulunma durum ekidir ve daima birleşik yazılmalıdır.)
"Çocuklar parkta oynuyorlardı"

Bu konuda güzel bir yazı ve birkaç site buldum, bir göz atmak isterseniz buyrun:
http://www.milliyet.com.tr/2000/07/23/yasam/zhal.html
http://www.dahianlamindakideayriyazilir.com/
http://www.byebyeturkce.com/anasayfa.htm

Bahsetmem gereken bir şey de yazımın başındaki "w,q" gibi harflerin kullanımıyla oluşan bozulma sanıyor musunuz ki sadece Türkçede yaşanıyor. "my" yerine "mah" diyen kişilerin bizdeki neye özendiği belli olmayan özentilerden ne farkı var ki? İnsanlar neden kimseye fayda sağlamayan farklılıklarla kendilerini ispatlamaya çalışırlar? Var mı yorumu olan?

Amacım kesinlikler ders vermek değil, sadece çok sevdiğim ve bunları bilmemeyi yakıştıramadığım o kadar çok insan var ki, belki bu konudaki farkındalıklarını arttırmada benim de bir yardımım olur diyerek bu yazıyı yazdım. Umarım ulaşması gereken yerlere ulaşır da bundan sonra facebookta, mesajlarda, orada burada w'ler, q'lar sadec ait oldukları Türkçe dışındaki dillerdeki cümlelerde yer bulurlar. En azından gerçek Atatürk gençliğinin özelikle böyle zor günlerde O'na bağlılığını anlatmak için yapabileceği, 10 Kasım'larda profil fotoğrafına Atatürk resmi koymaktan daha önemli, daha gerçek şeyler olmalı diye düşünüyorum. Bu dile sahip çıkmaksa, yapılabileceklerden çok basit ama en temel olanlarından biri!
Duyarlı olacağınıza, en azından elinizden geleni yapacağınıza inanmak istiyorum, mutlu kalın, sevgiyle kalın.